У стыльна апранутай, з лёгкім макіяжам і прычоскай прыгожай маладой усмешлівай жанчыне нізавошта не прызнаеш свінарку ў тым разуменні, якое многія ўкладваюць у вобраз прадстаўніцы гэтай прафесіі. Валянціна Іванаўна – з тых жанчын, якія сваім прыкладам разбураюць стэрэатыпы пра сельскую гаспадарку: маўляў, калі даярка ці свінарка – то абавязкова ў замызганым адзенні і з патухлымі вачыма. Жанчына – яна і на ферме, і на свінакомплексе застаецца жанчынай – далікатнай, пяшчотнай, жаноцкай.
На свінакомплексе жанчына працуе амаль 20 гадоў. З году ў год у гадаванцаў Валянціны Іванаўны найбольшыя прывагі. За Валянцінай Іванаўнай замацаваны тры секцыі – а гэта 120 свінаматак і каля 1 200 парасят.
Пакуль парасяты не падрастуць і не набяруць вагу, пра іх клапоціцца Валянціна Іванаўна. Потым іх пераводзяць у групу дарошчвання да іншай свінаркі. Галоўны гонар Валянціны Іванаўны – зрэшты, як і кожнай жанчыны, – дзеці. Сын Дзяніс ужо выпырхнуў з бацькоўскага дома – вучыцца ў Ваеннай акадэміі. Дачка Дзіяна, якая ходзіць у Варнянскую школу, дапамагае маме пячы пірагі. У такія хвіліны, калі яны з дачушкай у чатыры рукі замешваюць цеста, Валянціна Іванаўна ловіць сябе на думцы, што ўсё ў жыцці склалася найлепш.